eşini gerçekten sevmemiş adamdır. tamam baba olmak onun da hakkıdır ama eşini boşayacak kadar mı düşünüyor bunu?
bunu yapan bir erkek, demek ki eşini gerçekten hayat arkadaşı gibi görmemiş. diyelim ki eşinden boşandı, peki evlendiği diğer kadını sırf çocuk doğurabilsin diye kullanmış olmuyor mu? her şey çocuk demek mi? evlilik bunun üzerine mi kurulu aslında? bunları çok düşündüm ve iki arada bir derede kaldım. eğer kadında sorun varsa zaten kendini yeteri kadar kötü hisseder. anne olamayacağını bilmek bir kadının, kabullenemeyeceği olaylardan biridir. hatta belki eşine boşanmayı bile teklif edebilir ki çevremde böyle bir çifti tanıyorum. eşi, şiddetle karşı çıkıyor ondan boşanmaya. "çocuğumuz olmasa da olur ben seninle bebek için evlenmedim" diyor. belki içinden baba olmayı çok istiyor ama eşine hiç baskı yapmadı ve hiçbir zaman bebek sahibi olamayacaklar. bu duyguyu allah kimseye yaşatmasın... ne büyük bir dram.
olayın asıl kahramanı ise; çocuğu olmuyor diye eşini boşamak isteyen adamlar. düşünüyorum da acaba sorun kendilerinde olsaydı, yine bu kadar başına buyruk bir tavır izleyebilecekler miydi gerçekten çok merak ediyorum. her şey anne ya da baba olmak mı? evet bu duygunun güzelliğini yaşayanlar söylüyorlar ama bazı şeylerde de işi kadere bırakmak çok mu zor geliyor bize acaba? niye şansımızı zorluyoruz? evliliğin asıl amacı hayatı paylaşmak değil midir aslında? zorlukları birlikte yenmek değil midir?...
