Yaklaşık 11 aydır bu tanım altında çalışıyorum. Dört farklı büroda çalıştım bu süreçte. Avukatlığın belki de en zor yılıdır. Emeğinin karşılığını maddi olarak alamazsın, bilgi ve birikim olarak alman gerekir. Ne yazık ki Türkiye’deki büroların ciddi bir kısmı stajyere bunu vermez. Barodaki ilanlara göz atmak bunu anlamak için yeterlidir. Ehliyeti olan, şehir dışı engeli bulunmayan stajyer arıyordur. Neden? Şehir dışına hacze gönderecek de ondan. Stajyer bu yahu!
ilk çalıştığım yer bir fuarın icralarını yapıyordu. ilk günden icra öğretti bana, birkaç ay işimin büyük kısmı icraydı. Onun da takip açma-tebligatları takip etme aşaması özellikle. Bir kere de hacze çıktık o kadar. Üç beş farklı dosya gördüm yanıma kar kaldı. Gerçekten yorucu bir süreç oluyor. Bir günde adliyeye 24 takip dosyası götürdüğümü biliyorum. Bir günde Bakırköy, Bakırköy ek bina, Çağlayan ve Küçükçekmece adliyelerine gittiğimi bilirim. Hey gidi hey.
Sonra ayrıldım oradan. Dedim patrona, ben burada kaldıkça bir şey öğrenemem. Bir iki defa konusunu açmıştım da zaten, şaşırtmadı. Önce çözmeye çalışmak gerekir elbet. Orada çözülecek gibi değildi. Meraklısına ücretini de söyleyim. 1700 TL. Yemek yoktu ama birlikte yersek ısmarlardı. Bu da hoş değildi aslında, kurumsallık arardım ben. Belirlilik.
Sonra ayrılıp arayış sürecine girdim. Sigorta hukuku yapan bir yer buldum. Rücu davaları ağırlıklı. Fena değildi ama sıkıntıları vardı. Uzun vadeli düşünülemezdi. 1700+ofiste yemek vardı. Adliye günleri yol yemek karşılanırdı. iki aya kalmadan başka bir yere geçtim, sigorta tahkim yapıyorduk. O kısmı öğrenmiş oldum, dört ay kadar çalıştım. Patron dünya tatlısı bir insandı, iyi bir ekip ve çalışma ortamı kurmuştu. 3 gün evden 2 gün ofisten çalıştık. Yine de avukat olma durumunda maaş az gelecekti o belliydi. Stajyer maaşım 2000di, kısa süre sonra 2200 olmuştu. Belki daha da artardı ama yemek yoktu.
Bir süredir istediğim alanın belki de en iyi bürosu tekrar radarıma girmişti o ara. Arayıştalarmış, CV yolladım ne olabilir ki diyerek. Kabul aldım. Yine sigorta hukuku yapıyor, bu sefer daha kapsamlı ve daha büyük işler. Prestijli bir büro. Stajyer maaşı 3.500 + 600 yemek kartı. Çalışma arkadaşları iyi, iş yapış şekilleri güzel. Nasipse tahminim, burada devam edip avukat olacak gibiyim.
Neden anlattım? Herkesin hikayesi farklı. Benimki bu. Farkında olmadan niş bir alana yöneldim. Başta ayrılma gerekçem farklı dosyalar görmekten sonraları hep aynı alanda çalışmış oldum. Hayat buraya sürükledi biraz. ikinci büroda işe başladıktan kısa süre sonra başka bir yerden kabul aldım bilgisi geldi. Olmadı sonra. Orası daha çeşitli dosyalar alan güzel bir büroydu. Pişman mıyım? Bunu bilemem. Farklı alanlar tanıyan, kendi işini yapabilen bir avukat olmak isterdim belki. Şu an daha ziyade bir alanda uzmanlaşma yolunda ilerliyorum. Geldiğim noktadan rahatsız değilim. Hayat her gün başka şeyler öğretiyor. 3. işyerimde kafamda bu sorular varken kendime şunu dedim, bu alanda en azından bir altı ay kadar çalış, bunları iyi öğren. Sonra bakarsın yoluna. Hakikaten öyle yaptım ve dördüncü ayın sonunda iyi bir fırsatla karşılaştım. O yüzden ne oldum ya da ne olacağım demektense ne yapmalıyım diyorum kendime.
Uzun lafın kısası. Stajyer avukatlık ne öğrenci olduğun ne de avukat olduğun bir dönem. Güzel yanı kaybedecek bir şeyin pek olmadığı için iş değiştirmen kolaydır. Kafan estiğinde maddi durumun el veriyorsa kendine bir kafa tatili verebilirsin. Benim buna fırsatım olmadı, geçen ağustostan beri yoğun şekilde çalışıyorum. Bu süreç içerik bakımından çok şey öğretiyor ama en değerlisi nasıl ve neden çalışman gerektiğini gösteriyor.
