Boşanan arkadaşlarım boşver evlenme diyor, evlenen arkadaşlarım evlilik harika inşallah gönlüne göre birisini bulursun diyor. Doğduğumuz günden yaşadığımız şimdiki zamana kadar hep elalem için yaşıyoruz. Okuyorsun üniversite sınavına giriyorsun sizin kız/oğlan hangi okulu kazandı diyorlar. Okulu bitiriyorsun nerde işe başladığını soruyorlar. işe giriyorsun para kazanıyorsun “eee yok mu birileri sizin çocuğu ne zaman evlendiriyorsunuz.” Diyorlar. Bir çılgınlık yapıp evleniyorsun eee çocuk ne zaman diyorlar. Çocuk sahibi olmamayı tercih ettiğinde adını çocuğu olmuyor bak evlenince hemen çocuk yapmadı şimdi çocuğu olmuyor diye çıkarıyorlar. Hadi kendini hazır hissettin anne / baba oldun. Eee ikinci çocuk ne zaman tek çocuklar bencil oluyor kardeş gerek diye başının etini yiyorlar. Bu sefer sizin yaşadığınız bu tacizleri çocuğunuz yaşamaya başlıyor. Kısacası bu bir döngü arkadaşlar. Elalem için yaşıyoruz kendimiz için değil. 29 yaşındayım, çalışıyorum, çok sevdiğim bir işim var. istediğim hayatı yaşıyorum. Hayatıma gerçekten bu insanla bir ömür boyu sıkılmam diyebileceğim birisi çıkmadığı sürece evlenmeyi de düşünmüyorum. Evlilik toplumda kazandığımız bir statü ya da başarı göstergesi değil. Evli arkadaşlarıma bakıyorum, kimi mutlu kimi mutsuz. Kimi diyor ki aman evlenme bekarlık sultanlık kazandığın parayla hayatını yaşa, kimi diyor ki evlilik harika umarım sen de yaşarsın. Evlenmeden yaşayamıyor muyuz arkadaşlar ? Biri açıklasın.
