modern türk tiyatrosunun ilk sanatçılarından biri olan turan oflazoğlu, kendisini gelenekçi bir yazar olarak tanımlamaktan hep uzak durmuştur. ancak bir kimlik inşasında geleneğin ne denli büyük bir güce sahip olduğuna da vurgu yapmıştır. insanın, geleneğin şekillendirdiği bir dünyada yaşadığına işaret etmiştir.
oflazoğlu kendisini fuzuli’nin, yunus emre’nin, ve karacaoğlan’ın varisi olarak görüyordu. klasik osmanlı şiirinin dışında, halk kültüründen de son derece istifade etmiştir. oflazoğlu, oyunlarının konularını tarihten alsa da maksadı tarihi anlatmak olmamıştı. insanı insana göstermek için tiyatro sanatını vazgeçilmez olarak görüyordu.
oflazoğlu, sanatın insanın sınırlarını aşmasında bir imkân olduğunu düşünüyordu. gündelik hayat içerisinde varlığın bütün boyutlarını kavramaya muktedir olamayan insanın, sanatın sundukları vasıtasıyla, “tam insan” olacağını söylemişti.
oflazoğlu, insanın bu dünyada ölümlü olmakla ölümsüzü arzulaması arasında bir dramı yaşadığını iddia etmişti. insanın varlık sınırından ancak sanatın telkinleriyle çıkabileceğine inanmıştı.
