"ne o
kimliksizmiydik?
feride hınca hınç grevdedir tek tip insan pazarlarında;
dağlara atarım,bulutlara katarım onu kimselere
kimselere bırakmam!
kül gecelerinden çalarken onu ateşlerin içinden
bastım bağrıma üzüm suyu damıtır gibi
sarar gibi ağrısını ışık kanatlı bir güvercinin
dirildim,diriltim onu kimselere bırakmam
kimselere!
sonra tenini tutkuladım avuçlarımda
mühürledim dudaklarını ateş kızıllığında
kattım onu yasak şarkılarıma,kitaplarıma
feride'yi şiir saydım biraz da...
nisan'ın kızıdır feride;bundandır nisan güneşi sinmiştir tenine ve kokusu
otların,kırlangıçların...
dağları uyutur koynunda kavgalara gidince;sonra aşk olur,
kadın olur bana gelince...ki aşkın saati,gömleği,takvimi yoktur;uçarı bir rüzgar
gibidir ansızın ne yana
dönse yüzümü ufka çeviririm.
sonrasını...sonrasını ben bilirim...
feride tütünü türküye banarda içier
yüğreğinde bir tufan negatifleri
ölümden gelmiş,kollarıma yakışmış
bırakamam kimselere
k i m s e l e r e !"
