Baba ünvanını hakeden, emeğini, gücünü, sevgisini, merhametini, iyiliğe ve güzelliğe dair her kavramı evladına hissettiren, aslan gibi, zıpkın gibi, fişek gibi ulu babaların, babalar günü kutlu olsun.
iyi ki varlar ya da var oldular...
Hiç babanız öldü mü bilmem, benim öldü...
Yıllaaaar evvel...
Hani şu minik kız çocuklarının, babalarına duydukları kutsal aşk var ya, hehhh işte o aşkım hiç bitmedi...
Annemi de çok severim ama ben babamın kızı oldum hep...
Onun kucağında huzur bulurmuşum, onu görünce gülümsermişim...
Bu hep böyle oldu...
Ben hayatta en çok babamı sevdim!
Anlattığı masalları, perde arkasından oynattığı kuklaları, eğlenceli bilmecelerini, her derdime şifa olan sözlerini, bilgeliğini, zihnimize ve kişiliğimize kazıdığı erdemleri...
Unutmak ne mümkün...
Ben en çok babamı özlerim.
Sırf babam da orda diye, ölümden bile korkmuyorum, o ordaysa, ben de orda olabilirim.
Ben dünyanın en şanslı evladıyım.
Kimbilir yukarıda nasıl uslu, miniminnak bir bebekmişim ki, Allah baba belki de bana ödül olarak babamı verdi. Kimbilir?...
Ebediyete göçen ulu babaların, yaşayan, varlıklarıyla evlatlarına güven, düşmana korku salan aslan gibi babaların, babalar günü, kutlu, mutlu, huzurlu olsun!
Sizi seviyoruz!
