birkaç yıldır depresyonla savaşmaktayım. anksiyete eklentisi de çocukluktan gelmekte zaten. bu komboyla baş etmem çok imkansız ve çok yoruyor. düşünceler arası o kadar seri geçiş yapıyor ki beynim bazen ne düşündüğümü bile idrak edemiyorum. nasıl düzelirim onu da bilmiyorum ama bir şekilde yaşamaya çalışıyorum. keşke bu kadar duygusal saf bir insan olmasaydım diyorum. hiçbir şeyi kafaya takmayan gününü yaşayan bir lavuk olmayı çok isterdim.
