öyle bir hata yaptım ki,
hayatımın hatası belki de...
neden yaptım, nasıl yaptım ?
bilmiyorum...
belki heyecandan, belki umuttan, belki son 1,5 yıldır tüm dünya olarak yaşadığımız pandemiden...
yapmayacağım, söz verdiğim; ki sözümün her zaman eriyimdir; davranışı yaptım.
tam hedefe, menzile ulaşacakken, yıktım dünyamı...
denizcilere derler, sahil yüzdükçe yakın görünür, heyecan yapıp hızlı yüzmeyin aslında çok uzaktır. aynı disiplinle devam edin, yoksa 10 metre kala boğulursunuz diye...
tam bu durumu yaşadım, bu yaşımda heyecan ve ergenlik edasında bulundum.
yıktım dünyamı, umutlarımı, arzularımı...
en kötüsü de sadece kendime değil, en derin ve özelime de yaşattım bu durumu...
zaman ilaç derler, ama bunun ne ilacı ne aşı var biliyorum...
nefes al ve nefes ver,
yaşamaya devam...
nefes aldığının bilince yaşamak ne kadar kolaysa...
