içimde bir yerlerde öylece takılıyor bütün düşünmüşlüklerim. Hepsi birden ısırgan otunun değdiği parmak uçlarım gibi kaşınıyor.
Kimseyi uyandırmamak için fısıldayarak konuşuyor, parmak uçlarımda yürüyor, gaz lambalarında bakıyorum karanlığa. Kimseyi ürkütmemek için gülüyorum bazı bazı.
Ve kaçabilmek için cüzzamlarım beliriyor göz bebeklerimde.
Yazık bize, takılıyor kursağımda sevmelerim. Heveslerim incecik bir köprüden sallanıyor. içimden geçenler içine hiç değmiyor...
