son zamanlarda giderek daha da arttı bu duygu. bir yandan eskileri özlüyorsun, bir yandan da içinde bulunulan sıkıntılardan kurtulmak için gelecekteki zamana gitmek istiyorsun. ama zaman geçip gittikçe aslında zamanı durdurmak istiyorsun.
bu özlem hele de yatmaya yakın geldiyse geçmiş olsun uyku kaçar. hayatın film şeridi gibi gözünün önünden geçer yaptığın aptalca şeyleri hatırlayınca tekrar utanırsın. o an için senin hayatının en önemli meselesi şuanki hayatında bir anlam ifade etmiyor.
ayrıca buna sebep olan şeyin zirgarnik etkisi ile de ilgisi olduğunu düşünüyorum. her neyse, kafayı yastığa koyup acaba şöyle yapsaydım nasıl olur demeye devam...
