Uzagindan bile gecmedigim utopya. Resmen yasayan bir oluyum. Su magaraya girip de olumunu bekleyen filler var ya, onlar gibiyim iste.
Istanbul denen dogup buyudugum her gun daha cok cehenneme donem bok cukurundan, birbirini oldurmeye calisan insanlarindan, oturdugum boktan mahalleden, normalde yanyana bile durmayacagim bed para etmez cahil surusuyle ayni ortamda calismaktan, mecburen o insanlara guler yuz gostermekten biktim.
Ayrilip sakin bir koyde bir kac ay gecirmek geliyor icimden. O zaman mutlu olur muyum? Insanlardan kacsam. Lanet insanlar.
