özellikle, hayatın, hayata ait gerçeklerin, ülkece içinde bulunduğumuz durumun, iyiden iyiye çirkinleştiği, dayanılmaz boyutlara ulaştığı bu günlerde hangimiz çocukluğumuzu özlemiyoruz ki?
evet ... ben de, düştüğümde kanayan dizlerimi, okuldan gelip çantamı kenara atarak sokağa daldığım günleri, dondurmacının peşinden koşarak kan ter içinde kaldığım anları, ülke gündemindeki hiç bir olayın zihnimi meşgul etmediği, ertesi gün için hiç bir plan ve proje yapma gereği duymadan uyumak için yatağa girdiğim günleri özlüyorum.
