hayatının karamsarlıklarından kurtulup bir "merhaba" diyebildiğimde, her şeyden uzaklaşıyorum sanki. doğuşuma bile demek istiyorum bunu. yeniden doğmak eylemini gerçekleştirmek istiyorum. çünkü herkesin her şeyin yeniden başlamaya ihtiyacı vardır. kaybettiklerini toprağa gömüp yeniden uyanmak hayata, işte budur.
benim doğum günümdür bugün. kayıplarıma ağlamak yerine, kazanacaklarıma ve kazandıklarıma sevinmeyi tercih ediyorum şimdilik. kucak kucak sarmalanmadım hiç belki ama beni seven kalpler oldu. hep hissettim yanı başımda onları. sevdim, sevildim, sevindim, mutlu oldum...
şimdi yine hüzne merhaba dememek için sevgilimi kucaklıyorum yanıbaşımdaki. birazcık annemi, birazcık abimi. olsaydı bir de babamı.. acaba beni düşünüyor mudur gittiği yerde diye soruyorum sonra. sonra çocuklaşmamam gerektiğini vurguluyorum beynime. ama gözyaşlarım damla damla.. ikiden fazla haram ona. sonra koyuyorum başımı hiç görmediğim bir omuza. hayalgücümün birleştirebildiği son noktaya kadar dayanıyorum ve yaşıyorum. bugün buruk geçecek belki, belki çok coşkulu, ama bildiğim şu var ki, ilk defa doğu adımlar atıyorum. bu yaşımda ilk defa yetişkin olabiliyorum. hissediyorum. öyle ki kendime mektup yazıyorum her şeyi bırakıp.. yarın ki geçireceğim sınavı bile düşünmeden, umarsızca. "sevgice"!
ben ne olursa olsun kendimi ve çevremi seviyorum ya. onları özenle oluşturdum, seçtim. kendimi özenle geliştirdim, aklımda yapamadığım hiçbir şey kalmadı. hayalimden geçen her şeyi yapabildim, yapıyorum da. başarısız olsam dahi "yaptım" diyebiliyorum. bu da bana yetiyor sanırım. neşeli, komik, eğlenceli biriydim; ve bir gün turizm sektörüne atılacağımı söyledim kendime. şimdi okulunu okuyorum. yazar olmak istiyorum, yazıp yazıp kendim okumak istiyorum ve keyif almak istiyorum dedim. senelerce dalga geçtiğim günlüklerim oldu. günlük tuttum ve hayatla alay ettim uzun uzun. eğleniyordum. bir gün yazılarım günlük olmaktan çıktı, edebi roman falan da olmadı ama daha herkesin okuyacağı türden beynin hayal kıvamında aktığı görüntüleri çizdim yazarak. resim çizmek istedim hep.. ilkokul sıralarında yalandan çizdiğim, ama başarılı olduğum ve panolara asılıp sergilenen resimlerim oldu. şimdi sorsan, bir çöpadam bile çizemem halbuse.
bir gün çok zengin olacam dedim.. ama kafamı zengilleştirmeyi; kitap, dergi okumayı zengin olmaya tercih edeceğimi biliyordum. bu yüzden bende bir hayal olarak kalacak tek şey "zenginlik" oldu.
şimdi mi?.. sadece ben ve yüreğim başbaşayız her zamanki gibi. sevgilerin arasından çıkarabildiğim en değerli hazinem, yüreğim-miş. o olmadan kazandığım hiçbir şeyim olmamış aslında. bu yüzden yürek diyorum ve yeni yaşımda kendime yine en sağlamından bir yürek armağan edip yazımı sonlandırıyorum.
