üniversiteye yerleşip de o şehre gidince kendimi işte o an huzurlu buldum.
ailem yoktu, saklanmak yoktu, korku yoktu, yeni doğmuş gibiydim
bir de aşkı bekliyordum
aşk var mı ki diyenlerdendim varmış bee
o anları anlatmaya cümlelerim yetmez şu an yok öyle biri bitti ama o anlar aklımda aynı...
o küçük yerde o insanlarla aynı şeyleri tekrar yaşamak isterim
yaşadığım yaptığım hiç bir şey den pişman değilim.
o yok dedim ya?
kalbimde yok fakat son kez görüp sarılmak istiyorum çok özledim
keşke dost olsaydık. istemedi. çok can yakıyor ama olsun olması gereken budur belki de....
