Ben ki insanların kafasını kesip bütün dünya'yı yakıp yıkmak isteyen aksi nalet, geçimsiz insan artık hayatın tadını almaya daha çok çalışıyor kendimi pamuk gibi hafif hissediyorum.
Şüphesi olanlar, çekincesi olanlar utanmasın gitsin. Başta herkes gibi "sanki bir b*ka yarayacak ya?!" Modunda oluyorsunuz ama kendinizi açtıkça insan cidden ferahlıyor. Karşınızdaki kişi sizi yargılamıyor, ayıplamıyor, sıkmıyor tamamen ne isterseniz o ortamı yaratıyorlar.
Hatta bir adamın teki yazmıştı "psikoloğa gittiğimde masadaki peçetenin neden orada durduğuna anlam veremedim ama çıktığımda çok güzel anladım." diye.
Böyle bir şey işte.
Edit: şaka şaka orospu çocukları ben kim psikoloğa gitmek kim amk. Yarrağımı yesinler.
