Başkanlık sistemi başarılı bir sistemdir.
Fakat Türkiye'de başarılı olmuş bir sistem değildir, henüz.
Yıllar boyu gördüğümüz eski sistemde mecliste çoğunluğun(kolalisyon olsa da çoğunluktur) ortaya çıkardığı yada çıkarmaya çalıştığı kanunlar Cumhurbaşkanı tarafından çeşitli gerekçelerle iade edildi, tekrar tekrar önüne konan kanunları sonunda kabul etmek zorundaydı, kanun ve kararnameler cumhurbaşkanına aynen gönderildiğinde imza atma zorunluluğu vardı, ama bu sefer anayasa mahkemesine götürürdü, o zaman da uzun bir süreç olurdu,
Anayasa mahkemelerinin sağ görüşlü iktidarlara karşı yaklaşımı da bunlar bir kanun çıkarıyorsa altında bir bok vardır şeklinde olunca alayı iptal edilirdi,
Türban meselesinde olduğu gibi, irtica, şeriat, 40 yıldır şeriat geliyor ama hala gelemedi, Erdoğan sanki Ecevit'in talebesiydi, Erbakan'ın talebesi olarak milli görüşçü olarak öyle bir niyetleri olsa çoktan yaparlardı ki bu ülkeye şeriatı getirmek öyle kahvehane köşelerinde, dergahlarda anlatıldığı kadar kolay değil.
Konuyu fazla dağıtmayalım,
Başkanlık sistemi sistemin işleyişini hızlandıran bir sistemdir, ama Türkiye'de henüz başarıya ulaşamamıştır,
Başarı kimle gelecek? Nasıl gelecek?
Vücudun nasıl çalışacağı bellidir, mesela beyin sadece nereye gideceğine kara verir ama bacaklardaki nasıl hareket edeceğine karar vermez, şu anki iktidar kasların nasıl çalışacağına da ben karar veririm mantığında, böyle olmaz, kanun çıkarırsın, bu böyle olacak dersin de çıkardığım kanun o işin ana prensiplerine uygun olmalı, ama maalesef ki bir hastaneye hiçbir tıbbi bilgisi olmayan bir kişiyi başhekim atabilecek hale geldiler(yaptılar demiyorum, yapabilirler, beklerim).
Alt yapısını oturtmadan geçilen bir sistemin başarılı olabilmesi öyle hemen olmaz.
