Doğada tecavüz normaldir. Doğada her varlık normaldir. Saf kötülük de normaldir. Kavramsal olarak açıklanabilirliği olan her şey normal ve doğaldır. Doğa için bizim kavrayışımız budur. Tıpkı abazanın tekinin kadınlara tecavüz etmesini normal karşılamamız gibi karşısında yer aldığımız özne ya da nesnenin durumunun anlaşılabilirliğidir normal diye nitelediğimiz, tıpkı abazanın tekinin hiç kimseye tecavüz etmeden yaşayabilmesinin de çok normal görülmesi gibi. Abaza eğitimli bir kişidir ve doğal olarak kimseye tecavüz etmeden sorunlarıyla boğuşur, yaşar gider.
Anormal olan tecavüzcünün kendisi karşısında yer alan tecavüzcü olarak kendi davranışıdır. Çelişki buradadır. Kişi tecavüz etme istemini içsel olarak kendisi geliştirmiş olsaydı, sevişmek güdüsü ve istemiyle çakışmayacaktı. Sevişmek hem güdüsel hem de sosyal iken aslında tecavüz olgusu sadece sosyaldir ve sevişmek olgusu ile sarmal bir karşılıklığa/diyalektiğe kavuşmaz. Bu durum anormal olanı gözlemlememize yarar. Kafamızı karıştırmasın, anormallik tam tersi bir orantısızlık ile de gözlemlenebilir. Kişi doğuştan nörolojik sorunları olan biridir ancak sosyal olarak ettiğinin tecavüz olduğunun bile farkında değildir, kendisine normal görünen şey tecavüz olduğu için sevişmek görüngüsüne sahip her şeydeki çelişiklik/çakışma hissi, o şeylere saldırmasına sebebiyet verir. Bu durumda da anormal olan sevişmektir.
