sevgiliden ayrılınmıştır, üzüntü doruk noktasındadır. kafam dağılsın diye kız arkadaşlardan biri cafeye davet etmiştir. o kıza da bişeyler hissetmekte ama arkadaşlığımız bitmesin diye açılmayı yıllardır göze alamamaktayım bu arada, sevgililerim olur ama aklımın bir ucu hep ondadır.
gittiğimiz cafe oldukça tenhaydı, ben de ''aşk diye birşey yok, ben işe yaramazın tekiyim.'' diye saçmalamaya devam ediyorum. 5-6 kez ''aşk diye birşey yok!''dedikten sonra, arkadaşım (o andan sonra sevgili oldu tabi) bir anda dudaklarıma etkileyici bir buse kondurur ve sorar:
-Bir daha söle bakayım aşk var mı?
bazen aklıma gelir mutlu olurum, hayat güzel be sözlük...
