Şizofren değilseniz yalnızlığın kokusunu alamayacağınız için bir cevabı olmayan sorudur.
Şairane, edebiyatlı da bir sorudur bu soru..
Yalnızlık bana kitap, defter kokularını anımsatmıştır her zaman.
Yağmurla ıslanmış toprak kokusu aldığımda sanki sevdiğim dostlara (şair burada doğanın partiküllerine erdiğini ima etmese de varoluşa dost olmayı çözdüğünü de çaktırmaya çabalamaktadır. ) kavuşmuş gibi hissederim.
