günce'nin müthiş yorumuyla ve duygusal klibiyle eşsiz bir şarkı... sözleri de şöyle:
giydim yalnızlığımı çıktım dışarı
soguk sokak fakir ve ayrıca küstah
çekti beni adım adım içine
sersefil duyguların pençesinde
oturdum bir esnaf lokantasına
kanattım zamanı avuçlarımda
varsa kalan bir kuruş gençliğimden
onu da harcadım bu gece düşünmeden
rahat ol beddua etmem ki sana
demokrası var mı söyle sanki aşkta
hatta belki bir gün teşekkür ederim
hayatı ögrettiğin için bana
fakat demokrasi yerine adalet denilse daha bir hoş olurmuş. demokrasi sanki kasmış biraz yani. kıçta çıkan çıban gibi olmuş o kelime, güzelim şarkının içinde. neyse yine de güzel mi güzel...
