Evliliğin bazılarının gözünde öcü gibi görünmesinin nedeni sorunlu bir ailede ve sorunlu bir çevrede yetişmelerinden dolayıdır. Böyle bir çevrede yetiştim bende. En küçük bir sorunu dev aynasına tutuyorlardı sonra gelsin bağırmalar , birşeyler fırlatmalar, aile içi her türden şiddet . Çocuk varsa travmalar , çocuğun da bu kısır döngüye girmesi , hem kendine hemde ilişkilere olan güvenin bitmesi.
Bunun aksine bekârken çok yabani olan insanların evlendikten sonra ehlileştiklerini gördüm. Evlilikten önce ağzından her türlü küfür , alay eksik olmayan adam evlendikten sonra ağırbaşlı saygı duyulan biri oldu zamanla, yetiştirdiği çocuklar da çok sakin ve terbiyeli .
Evlilik olayına kısmen kader ve kısmet diyorum. Bakın kısmen dedim. Çok sevdiğiniz gözünüzü alamadığınız insan evlendikten sonra hal ve hareketleri değişebilir, ailesi onun gibi davranmayabilir size. Yani 100 lü ganyan oynamak gibi birşey.
Öte yandan evlenmemek çok da abartılacak bir şey değil hatta üzüldüğüm bir durum. insan 30 yaşına kadar laylaylom o senin bu benim , ben bekârım özgürüm diyor ama 30 yaşından sonra bir aile olmanın yerini yani bir çocuk , eş , yuva sahibi olmanın yerini hiçbir spor , hobi ,konser ve etkinlik tutamıyor. Günün sonunda yalnız kalıyorsunuz. Üstelik çok zengin ve yakışıklı , güzel biri değilseniz 30 yaşından sonra oyun dışı kalıyorsunuz , daha çok seçici oluyorsunuz ve daha az tercih ediliyorsunuz.
Özet geçmek gerekirse evlilik ve bekarlığın avantaj ve dezavantajları var. Bana göre bekarlık daha dezavantajlı. bekarlık yaş ilerledikçe zorlaşıyor, evlilik ise yaş ilerledikçe güzelleşiyor istisnalar var tâbi.
