Sürgün veren bir ağaçtım BEN. Kırdılar gönlümü, yandım,tutuştu beden. Söz olsun; bu alemde kapalı çenem! Ya beklenen iyiyim ya kâfirin biriyim; yok bilen. Hitabın sorduğu zaman, içimde korkulu elem. Adımı sormaya ne gerek, olmuşum kölen. Çıkarıp attım kibrimi, acizim kendine söven. Nasipse varırım huzura, ten BEN'im BEN de SEN.
