ruh hastalıklarına giriş, bölüm 1.
eskiden büyüklerin yanında çocuk sevilmezmiş, ayıp karşılanırmış, lan büyükler yokken de sevgi görmedik ki aq.
pikniğe giderdik en çok yetişkinler mutlu olurdu, bizim derdimiz ne mangal ne tavla ne başka birşeydi, eğlenmek isterdik ama eğlenen sadece yetişkinlerdi.
çocuğunuzu her yerde sevin, sevdiğinizi belli edin, başkası ayıpladı diye çocuğunuza eziyet etmeyin,
çocuk doğunca vatana millete hayırlı evlat olsun diye dua da eder böyle ibneler, lan sen nasıl yetiştirirsen öyle olurlar, vatana millete hayırlı evlat olmak yada olmamak diye bir tercih formu yok, öyle olmuyor bu işler, sonra benim çocuğum öyle şeyler yapmaz denilen köpekler kadınları öldürüyor, çocuklara tecavüz ediyor ve daha neler neler.
çocuğu kucağına alıp sevmeyen, öpmeyen insan da insanım demesin, insan olan çocuğunu insan gibi görüyor, çocuk gibi seviyor.
karımı erkek kardeşimden kıskanıyorsam bir bildiğim vardır, kardeşim sapıksa ben de sapığımdır, yada ben sapık ruhlu olduğum için kardeşimi sapık sanıyorumdur.
öyle aileye gelin gidenin allah yardımcısı olsun.
