yeni doğan kızıma gitarımla çalıp söyleyeceğim şarkı düşündüğümde aklıma gelen şarkıdır. umut yükleyen mutlu eden bir melodi olduğu söylenmiş ama.. şarkıyı baştan sona gözyaşlarımı tutamadan söyleyemedim ne sözlük.
hayat ümit neşe dolu diyor, ama değil ki. bir kere ben neşeli değilim, kötümser olmasam da ümit etmek deyince gözümün önüne iyi tablo gelmiyor ki. mutlu günler vaad ediyor, sana yıllar ömür boyu bu da aldatmaca be. offf. beni mahveden şarkı olmuştur.
kızıma bunları sunmak için çalışmamak değil, bundan kaçınmak da değil bahsettiğim.. ama her başladığımda boğazım düğümleniyor, işte bu kısmı problem. şuna içlendim sanırım, hayatımız saçma sapan politik gündemlere, gram katma değer üretmeyen ego tavan müdürleri müşterileri tatmin etmeye kurban gidiyor. ama hayat devam ediyor ve o devam eden hayatın saydığım narsist manyakların hiçbir boka yaramayan imajları ile uzaktan yakından alakası yok. ama onlara kurban olan biz sağlıklı nesilleri nasıl yetiştireceğiz, bu imaj satıcıları yeryüzü kaynaklarını sömürürken onlara iyi imkanları nasıl sağlayacağız.. bilmiyorum bu son olsun ama neyin sonu?
