çalıştığım şirket türkiye nin belki de en büyük sermayesini yöneten gruba ait. grubun şirketlerinden birisi, reklam yüzü olarak ceza ile anlaşıyor. ceza dediğiniz adam, zamanında benim gibi kadıköy de serseri modda takılan, ortamda ağırlıklı takılan metalciler karşısında tarz, nitelik ve sayı olarak azınlıkta kalan bir tipti. kapı eşiğinde otururdu.
herif kapı eşiğinde oturmaktan o asla anlam veremediğim, ismine müzik demek istemediğim türde o kadar farklı sanatçılarla albüm yaptı, yetmedi reklam müziği falan yaptı. lan ben o ara üniversite okudum, namuslu şekilde işime gidip geldim. hatta müzik sektöründe bile profesyonel olarak çalıştım. sonuç:
ben 5 yılı aşkındır acaba üst kademeye layık olur muyum diye soramıyorum bile, herif telifi beleş klasik esere söz yazıp koca grup şirketinin reklam yüzü oluyor. muhtemelen dönen paraları ben hayatımın önemli bir kısmında it gibi çalışsam kazanamayacağım. yetemek desen o rep hipap neyim tarzla ilgim yok ama az pratik ile epey sürpriz rock vokalleri kesecek yeteneğim var. işin bokluğu çoluk çocuk sahibi olunca standartlardan geri adım atmayı göze alamıyorsun, işte şansımız varsa emekli maaşı için yaptığım birikimleri ölüme çok yanaşmadan cebime koyarım, o farkım olur ilgili şahıstan. aradaki fark, kendisi kazandıklarını yemeyip bir yere yatırsa, sonra kendi kabuğuna çekilip hiç ama hiç çalışmasa yatarak o seviyede hayyat sürecekken, ben 15 yıl daha kapıcılıktan veri analistliğine türlü taklalar atacam, işlerin üstesinden gelecem, gösteriş budalası tiplerin 10 kere terfisine şahit olup ortalama üstü zeka ve ileri düzey ingilizce ile işini iyi yapan memurdan ötesini olamayacağım. o zoruma gidiyor be kardeşler.
