kişisel olanları unutup , toplum adına hissetmememiz gereken duygudur.
tibette aşağılanan din adamları adına , ırakta petrol için öldürülen 500.000 çocuk adına , evlilik teklifi için sevdiğimizi memnun edeceğiz diye içine dahil olduğumuz elmas sektörü için yağmalanan sri lanka adına ,küreselleşme için shuarto'nun ölüm çiftliğine dönen endonezya adına , bosnada ırkçılığa kurban giden aileler adına , filistinde yerlerinden yurtlarından edilen ,üstlerine bomba yağanlar adına ve tüm bunlara bizleri seyirci bırakan para eksenli ekonomik düzene karşı öfkelenmeliyiz!
