Birliktelik.
Hani tanıdıklar tarafından kabullenilen, birbirinden ayrı düşünülemeyen çiftler olur ya? Evlilik benim için böyle bir şey.
Çalışıp gelip ayağını sehpaya uzatırken televizyon izlenen sonra uyunan ilişkilerden ya da evliliklerden istemiyorum. Ortaya bir şeyler koyacağın, birbirini destekleyeceğin ve saygılı olacağın, çok seveceğin, her gece mutlaka sarılarak uyuyacağın bir evlilik istiyorum.
Hayat yalnız da yaşanabilir. Ancak yanında seninle birlikte öğrenen, sana öğreten, senin öğrettiğin birinin bulunması hayatı belki biraz daha kolaylaştıran ama çokça tat katan bir şey.
Her evlenene "aman aman evlenme sakın tü kaka" diyen insanlardan hiç haz etmiyorum mesela. "Ben ettim sen etme" bilmem ne. E sana da söylemediler mi bunu? Evlenmeseydin o zaman? Mutlu değilsen boşan evlendin diye kafalarınız birbirine mi yapıştı canım?
Garip.
Tabii ki zorluklar var. Mesele bu zorlukları el ele tutuşup birlikte aşmak. Bu kesinlikle romantiklik de değil. istediğim ve olacağından emin olduğum bir şey. insan kendinin ve karşındakinin eksikliklerini/fazlalıklarını, neye ihtiyacı olduğunu bilince mis gibi de sağlıklı aileler kuruluyor.
