Kontra bir bisikletim vardı. Amcamın oğlu evin önünde oturuyordu ve ben hep onunla birlikte kullanırdım bisikletimi. Benden 5 yaş büyüktür. Neyse... Aldım bisikleti ve yokuş aşağı pedal çevirerek gidiyorum. Hızlandım tabi; ama pedallamaktan değil yokuştan dolayı. Amca oğlum ardımdan bağırdı: Lan, zinciri çıkartmıştım, diye. iyi bi' şeyler yedin diyorum içimden. Yokuşun sonunda çok geniş bir sağa dönüş yaparak düşmekten kurtuldum. Kendi durana kadar müdühale etmedim bisiklete. Elim ayağım zombur zombur uçuyordu titremekten.
Niye arka tekere basmadın dediğinizi duyar gibiyim. Metal çamurluk sağolsun. Boyum da bisikletten küçüktü, ne yaparsın. istanbul'un boş olduğu vakıtlardı o zamanlar. Bizim evin yanında bir ev daha var, gerisi bomboş. Kaldırım bile yok, anlayın gari. Her yer dutluk...
