akrabam olsa bile, en az şekilde iletişim kurmaya çalışıyorum.
çünkü muhabbeti illa ki eninde sonunda dine bağlıyorlar ve he hee demek zorunda kalıyorum üzülmesinler diye.
anneannem bazen bana meal okur dizine yatarım, inandığı kitabın mealinin olduğunu 60'lı yaşlarında fark etmiş, yeni okuma yazmayı söken bir öğrenci gibi heyecanlı. Elbette heyecanını kırmak istemiyorum, bu yaşa kadar inanmış, hayatının tek amacı bu. her muhabbetimizde bana namazlarını kılıyor musun diye sorar. eh işte, elimden geldiğince diye cevap veririm.
babam ve annem ise cumaya gitmediğimde fırçalar, oruç tutmadığımda da, bunlar sana farz filan der. Aynen derim. o da üzülmesin, çünkü ne zaman göçüp gideceği belli değil bu dünyadan.
inancı olmayan insanlar için çok büyük baskı var, tek amacım uzaklara gidebilmek, biraz rahat yaşayabilmek için.
