çok çeşitli açılımlara maruz kalan saplamadır.
dünyada işçi olmaktan farksız demek burda yersiz bir tespit olucaktır çünkü modern dünyada gelişen kapitalist sistem (örneğin avrupa)işçi sınıfıyla 19 yüzyılın sonlarına dogru bir uzlaşma içine girmiştir.
bunun dogurduğu sonuç hem avrupa işçi sınıfının marksist çizgiden uzaklaşmasına hemde modern kapitalizmden haklar almasını sağlamıştır.
peki türkiyede durum aynımıdır?
1950 lerde yükselen sanayileşme beraberinde işçi hakları,marsist haraketle özdeşleme gibi kavramları ortaya çıkarmıştır.
ama türkiyede ki fark şuydu bu haraketler öğrenci haraketleri olup daha sonra işçi sınıfına yayılmayı hedef alan haraketlerdi.
öğreciler kadar olmasada ve avrupa kadar olmasada türkiyede ki işçi sınıfı 12 mart ve 12 eylül gibi askeri haraketlerden nasibini almıştır.
ve hiç bir zaman organize bir biçimde sesini yükseltemeyen bu sınıf:çeşitli yollardan sindirme politikalarıyla dünyanın en zor şartlarında çalışan,onurunu yitiren,karaktersizleştirilen ve nihayetinde liberal sağ partilere oy atan bir sınıf haline getirilmiştir.
bu hale getirilen türkiye işçi sınıfı uygulanan islami motifler ve milliyetçilik (içi boş) ile
tabii caiz ise kafasına vur ekmeğini al konumuna getirilmiştir.
