Geri zekalı insanların daha kibar ifadeyle sağduyu yoksunu, kendine ve etrafına gözünü ve aklını kapatmış, bir şeyin farkında olmayan insanların böyle mutlu olduklarını görmek hayret ettiriyor. Nasıl yani nasıl? Hiç mi eksiklerinden ve uygunsuzluklarından rahatsız olmuyorlar. Bunların çevrelerinde hiç mi kendinin farkına vardıracak açık sözlü bir dostları yok. Kendilerinin farkında değiller. Çok seyrediyorum, anlamaya çalışıyorum. Yok benim hiç dert edinmediğim, ne yapıyorum demediğim bir dönem olmadı. ben ergenlikte bile hiç böyle salakça bir evre geçirmedim. anlayamıyorum. Acaba mesela geri zekalılık değil de başka şey ve ben mi kaçırıyorum. Önceden öyle bir yaşama imreniyordum ama bu bayağı ve anlamsız dağınıkta bir yaşamı seyretmeye bile katlanamıyorum. Mill gibi mutlu bir domuz olmaktansa mutsuz bir sokrates olmayı tercih ederim.
