psikolojik olarak çok hazırlıklı olduğum için hiç gerilmediğim, oldukça sağlıklı bir şekilde atlattığım gündür. en çok şu kılık kıyafeti alıyorsun ya, standın birinden kamuflaj üstü, hop öbüründen altı, hop öbüründen bot, öbüründen eşofman altı, öbüründen üstü böyle kucağında bir ton eşya ile epey bir ortalıkta dolaştırıyorlar ya, en çok orada zorlandım. aq acaba düşürdüm mü, eksik aldım mı, bir yandan dahil olduğun gruptan kopmamaya çalışıyorsun, bir yandan komutan "şimdi şunu şunu yapacaksınız" filan anlatıyor, duymaya çalışıyorsun, o anlar stresliydi.
sonra şu çük kontrolü muhabbeti biraz stresliydi. niye yaptılar anlamadım aq, baya 200 kişiyi dizdiler, donları indirdiler, herkes havaya baksın dediler, revirci astsubay tek tek baktı. amaç neydi ki? bu işlem bittiğinde "sünnetsizleri ayıracaklarmış" filan gibi hemen dedikodu yürüyor tabi. ayırıp ne yapacaklar, sünnet mi ettirecekler aq. onun dışında kamuflajları giyip, koğuşlara yerleşme muhabbeti. zaten gözüne akıllı olduğunu düşündüğün bir tayfa kestirip onlarla kanka olup kaynaşacaksın, ben de öyle yaptım.
ilk gün böyle 17:00 gibi saldılar bizi eşofmanları giyin dinlenin dediler. çektik lacileri, ama yapacak bir şey bulamıyoz aq, bari yatıp uyuyalım dedik. yol yorgunuyuz malum. abi böyle akşama doğru 20:00 gibi yattım uyudum, ama nasıl desem sanki 15 saat komada yatmışım gibi uyudum. çişe kalktım, saate bir baktım daha 22:00 olmuş, 2 saat anca uyumuşum. tabi o rahat rahat uyku uyunabilen dönemleri mumla arayacağımızı bilemedik. acemilik bitince anladık anyayı konyayı.
