din hakkında sürekli sorular sorar dini hocalardan, kitaplardan öğrenirdim. kaderin mantığını, ilahi adaletin var olup olmadığını, kıyamet alametlerini, din hakkında pek çok konuyu uzun uzun düşündüm tartıştım. ama bunlar dinden çıkartmıyor insanı. inanç çerçevesi içerisinde düşündüğün zaman her soruya mantıksız da olsa bir cevap buluyorsun. ve inanmaya devam ettiğin sürece bu cevapları bir şekilde kabul edebiliyorsun. ama yanlış bir şeyler olduğu da belli. içten içe gerçeğin bu olmadığını biliyorsun. beynin sorgulama kabiliyetine sahipse eğer, yanlış inanışları tekrar tekrar sorgulatıyor sana. ama yeterli değil çünkü cehennem var, korku var. hatta bir zamanlar, "bu Nietzsche nasıl olur da tanrının öldüğünü söyleyebilir? ne mal insanlar var bu dünyada nasıl olur da tanrıya inanmazlar." diye düşünüyordum.
sonra bilimi araştırmaya başladım. direkt evrimden girdim konuya. evrime nasıl inandıklarını da aklım almıyordu. meğer ne cahilmişim. meğer hiçbir şey hakkında hiçbir şey bilmeden, ot gibi yaşıyormuşum. bilimin her dalında pek çok konuda araştırmalar yaptım, makaleler okudum. evrenin oluşumundan canlıların oluşumuna, atomlara, hücrelere kadar bütün sorularımın cevaplarını hiçbir şüpheye yer kalmayacak şekilde bulmuştum. gördüm ki evrenin hiçbir yerinde tanrı yok. hiçbir şey için tanrıya ihtiyaç yok. her şey kendiliğinden tesadüfler eseri gerçekleşebiliyor. evrendeki her şey bu tesadüfler sonucunda var olmuş. bunu anlamak herkes için kolay değil biliyorum. eğer aksini düşünüyorsanız yukarıda söylediğim gibi cehaletinize verin. ateist olmaya 23 yaşında karar verdim. ve bu kararı almak epey zamanımı aldı. ama aptal olduğum için değil. cevapları yanlış yerde aradığım için. özetle din, dinin içerisinde sorgulanamaz. din dışındaki kaynaklar dini doğruluyor mu ona bakmak lazım.
nietzschenin ne söylemek istediğini artık biliyorum. tanrı öldü çünkü onu en başında biz yarattık ve sonra yine kendi ellerimizle onu biz öldürdük. bilim sağolsun.
