Hikayesini kısaca yazayım:
Ahmet Turan vatan için düşer yollara. Önce Doğu Cephesi, sonra Irak ve sonra ise Galiçya'ya gider. Bu savaşlarda bacağından yaralandığı için topal kalır. Savaş sona erince komutanı eline kendi evinin adresini tutuşturur fakat Turan "Ben eşimden, çocuklarımdan ayrı olamam" der ve yollara düşerek Kars'taki köyüne gider ama ne köy kalmıştır ne de insan... Ermeniler köydeki ahıra doldurup insanları yakmıştır. Ahmet Turan kendisini toparlar ve komutanının yanına gitmek için yürür de yürür ve sonunda istanbul'a gelir. Vapura bindiğinde karşısındaki kadınlar ve bir kız kendisine bakarak gülerler. Hem bacağının topallığına hem de kıyafetlerinin pejmürdeliğine... Turan komutanının yanına varır ve olan biteni anlatır. O gün orada iki kişi daha bu hikayeyi dinler. Birisi Mehmet Nail Bey, birisi ise onun oğlu askeri tıbbiye öğrencisi Hüseyin Nihal Atsız'dır.
