1- nefis terbiyesi insanın manevi rütbesini arttırır.
2- bir şeye ne kadar çok maruz kalırsanız o şeyin marjinal faydası azalır.
3- insan her istediğini her an yapmamalıdır. bunun sebebini size 2 cilt halinde anlatabilirim. ancak en basitinden şöyle düşünün; devlet neden var? devlet olgusunu, kuralları insanlar kendi hür iradeleriyle var etmiştir. yani insan "canım istedi siktim, canım istedi yedim, canım istedi vurdum" diyemez. bu günahtan ziyade insanın insanca yaşam sürmesine engeldir.
4- ortalama 70 sene yaşayan insan bu süreyi sadece sikiş sokuş, yeme içmeyle tamamlayamaz. kafayı kırar 30'u görmeden kafanıza sıkarsınız. insanın içgüdüsel olarak çalışmak, kazanmak, sahip olmak, öğrenmek eğilimi vardır. bu da sizi hayvandan ayırır. hayatın bir anlamı olduğuna inanırsanız 70 yıl yetmez bile.
5- bir şeyi yapabilmek kadar bir şeyleri yapamamak, boyun eğmek yahut teslim olmakta da görebilen ve tadabilenler için müthiş bir lezzet vardır.
6- hayvan değilsiniz.
islam'ın genel olarak, yasakladığı şeylerde toplum düzenini sağlamak gibi bir gayesi vardır. insanı onu yaratandan daha iyi kim tabıyabilir? hiç kimseye söyleyemediğin, bastırdığın tüm güdülerini o muhakkak bilendir. ve senin dünyadaki 7 milyar farklı insan ile bir uyum içerisinde yaşamanın tek yolu bu kurallara ve kaidelere uymaktır. yoksa birazdan bir tanesi çıkar "gücümün yettiği erkekleri götten sikerim, kim ne karışır" der, götünden olursun. ya da birisi seni karın için düelloya davet eder, iyi olan kazansın der, karından olursun. kağıt toplayan bir genç arabanla geçtiğini gördüğünde kafanı taşla ezerek arabanı alır gider, canından olursun...
yani sonuç olarak, "istedim oldu" diye bir şey yok. sen yine git sevgilinle 1+0 stüdyo dairende seviş, serbestsin. ama doğru budur deme. ayıp olur.
