Daha once oldugum bir ameliyatta felc kalma riskiyle burun buruna gelmem ve dolayisiyla kitapta islenen konunun bende apayri bir yeri olmasi sebebiyle okurken beni - etkilemis demeyeyim de - rahatsiz etmis roman. Etkileme kelimesini kullanmak istemeyisimdeki sebep, romani genel anlamda cok begenmemis olmam. Engellilik konusuna deginmesi ve okuyuculari bu konu uzerinde dusundurmesi cok guzel ve onemli. okurken kendimi will’in yerine koydum hem de fazlasiyla. ama will’in icinde bulundugu durum daha once kendi basima gelmesinden cok korktugum, hatta iliklerime kadar hissettigim bir korku oldugu icin kitabi okumak benim icin pek guzel bir deneyim olmadi.
Bunun disinda Kitaptaki Ask hikayesi genel anlamda hosuma giden bir ask “türü” degil, vicik vicik buyuksehir tarzi ask hikayelerini pek tercih etmem. Gerci bu kitaptan sonra oturdum serinin ikinci (bkz: senden sonra ben) ve ucuncu (bkz: sonsuza dek sen) kitaplarini da okudum. Hatta bu iki kitap daha vicik, daha yuzeysel buyuksehir aski kokuyor bu anlamda - ilk kitapta islenen onemli bir konu ve anlamli bir ask vardi en azindan. Ama iste Bir seriye baslayinca bitirmek gibi bir huyum var cok begenmediysem bile. Bas kahramanlarin hayatinin nasil devam ettigini bilmem gerektigini hissediyorum. Amma ve lakin jojo moyes, diger romanlarini okumayi dusundugum bir yazar olamadi benim icin. Yanlis hatirlamiyorsam ilk kitapta da serinin diger iki kitabinda da aglamadim, filmi seyrederken tum hikayeyi gozlerimizin onune serdikleri icin olsa gerek gozlerim doldu, ve belki kardesim yanimda olmasaydi aglardim da.
