insanı efkar komasına sokan, tüm güzel sıfatları bünyesinde toplayan kutsi şarkısı.
hem küçük bir çocuk tutarsızlığıyla kendini avutmaya çalışan, hem gururlu hem de içinde o adı konulamayan umudu barındıran terkedilmiş insanlara armağan edilmiş bir şarkı.. özellikle de; şarkının hemen girişinde bir tokat gibi çarpıveren "Saçının kokusu hala yastığımda.. Kahrolası bir yalnızlık ortasında " kısmı insanın bir süre yaşamdan kopmasına neden olabilir. yalnız olduğunuzu bir kez daha vurgular gibi.. biliyorsunuz da söylememişsinizdir kendinize. itiraf etmemişsinizdir.. bu şarkıyı, * ilk kez dinlediğimde arabadaydım. annemle babam ön taraftaydı. bende arkada köşeye sinmiştim. bu lanet şarkı başladı birden. başlamasıyla gözyaşlarım da start verdi. boğazım düğümlendi bu şarkı bitene kadar. annemle babam yanımda olmasaydı sesli sesli ağlardım heralde. o kadar etkileyici bir şarkıdır ve bir o kadar da özeldir benim için...
