zamanında anneden gizlemek için binbir türlü yer aramama neden olmuştur,şimdiyse gayet alenen dolabın içinde öylece bir köşeye atılmış 3-4 tane defterden ibarettir.okudukça,'aman tanrım, bu ben miyim' diyesi geliyor insanın,ne kadar salakça şeyler düşündüğünü farkediyor insan ve de büyümek gerçeği bir kez daha karşına çıkıyor böylece.bir çok kereler,hepsini yakıp, çıkan alevlerini izleyerek onlardan kurtulmayı düşündüm aslında ama niyeyse hala yapamıyorum bunu.belki de hala daha çocukluğumdan kalan, somut ve tamamen bana ait bir şeyler olmasını istiyorumdur,kimbilir!
