yılbaşında 7 tane bilkentli gencin evde doğalgaz sonucu yaşamını yitirmesinin sebebini yılbaşını kutlamalarına bağlayan bir gazetemsiyi irdelemek için kurulmuş cümledir.
hemen belirteyim bu yazının siyasi hiçbir şeyle ilgisi yoktur. o yüzden kimse alınmasın gücenmesin.
ölüye saygısı olmayan bir müslüman düşünemiyorum ben. imanı olan birinin ölüye saygısızlık edeceğini düşünemiyorum ben, bu aslında hangi dinde olursa olsun. radikal müslüman olduğunu iddia edip bu denli saygısızca, terbiye sınırları dışında, insanlıktan nasibini almamış bir manşeti nasıl atabilir bir gazete genel yayın yönetmeni, bir türlü idrak edemiyorum. bu gazete işte böyle sıfatları üzerinde taşıyan kurum. dün itibariyle anladım bunu.
'' yılbaşını kutladıkları için ölmüş gençler, filistinli kardeşleri can verirken topraklarında'' manşetin altını da böyle doldurmuşlar.
peki ölen filistinli masum insanlar niçin öldü haftalardan beri? ibadet ettikleri için mi? allaha olan yükümlülüklerini yerine getirdikleri için mi? her ölüme bir neden bu kadar kolaymı yaftalanır sayın vakitçiler?
bu güne kadar en ufak bir şey hissetmedim bu gazete hakkında. radikal, muhafazakar bir yanları olmaları beni hiç enterese etmedi. hükümetten yana olmaları da. bunlar benim için değersizdi. lakin son attıkları başlık siyasetin de gazeteciliğin de, ideolojilerin de çok çok üstünde.
o insanlar allahın yasakladığı binbir şeyi de deliyor olabilirlerdi o gece. belki ateistlerdi, belki agnostik. belki de hepimizden daha imanlı. bilemeyiz. ne olursa olsun. biri öldükten sonra söyleyecek pek söz olmaz. düşmanın dahi olsa. ne diyeceksin ki. en büyük erdemin susmak olduğu bir anda. yaşarken duymak zorunda olmadığımız saygıyı birisine ölürken gösterelim ben buna inanıyorum. ya da susalım aklımızda hangi hinlikler geçerse geçsin.
çok mu zor ? değil.
lakin erk mücadelesi bizde ne gazetecilik etiği, ne insanlık, ne yaşamsal göstergeler bırakıyor maalesef.
