Amacından sapmış, isteme törenlerinin en vahim anı haline gelmiştir.
Efenim tuzlu kahve hadisesi şudur;
Yıllardır anadolu' da görülen bir durumdur.
istemeye gidilen kızın, kalbi dolu, yüreğinde bir sevdiceği, beklediği varsa, damat adayına tuzlu kahve yaparak, ısrar etmemesini, bu sevdadan vazgeçmesi gerektiğini anlatmak için yapardı.
Yani sessiz sedasız bir sır verirdi, eski zamanların erdemli adamları da, bu mesajı alır ve bir bahane uydurarak vazgeçerdi, ama kızı ele vermeden, sırrını yaymadan, büyüklere duyurmadan...
Ne hoş, ne asil bir duruş di mi sözlük?
Yani günümüzde, tillahına kadar tuz doldurup, kıkır kıkır gülerek,işkence mahiyetindeki tuzlu kahveyle alâkası yoktur.
Her şeyin içine etmeyi nasıl da başarıyor insanoğlu!
