iki gün önce bir dostumun hepimize annelik etmiş, arkadaşlık etmiş annesini toprağa verdik. Hayatımda ilk kez kendimi bilerek bir cenaze törenine katıldım.
Çok geniş yürekli, açık fikirli, becerikli, iyi kalpli bir insandı. Bir kalp krizi ve sonrasında veda.
Çok üzgünüm bunu ifade edemiyorum. Yine de her gün yaptığım şeyi burada tekrarlamak istedim. Sevdiklerinize onları çok sevdiğinizi hep söyleyin. Bir kavgada yahut kavganın sonrasında bile olsa, ne derseniz deyin, bir de 'seni seviyorum' ekleyin. Bu yüzden günde kaç kez 'seni seviyorum' dedigimi bilmiyorum. Hayat nasıl kısa. Aniden. Birdenbire.
