tanrıtanımaz bir şahsın zaman zaman da olsa "lan acaba?" diye durup kendi kendine düşündüğü ve içini ilginç bir huzur duygusunun kaplandığı anlardır.
büyük ve kendinize gecelerce dert ettiğiniz sıkıntının çorap söküğü gibi çözülmesi, bir hastalıktan kurtuluşun ilk günleri, ümidi kestiğiniz bir bitkinin yaprak verdiğini görmek... bazen de hayalini kurmaktan bile vazgeçtiğiniz şeyin oluru var gibi gelmeye başlaması. işte o zamanlar kafamı kaldırıp "ey allah, var mısın?" diye sormaktan kendimi alamıyorum.
