Üzgünken, moralim bozuk iken, mutluyken, heyecanlıyken veya sinirliyken sağduyuma hakim olabiliyorum ama depresif günlerde her şey parça parça ve boşluklu geliyor. O zincirin bazı halkaları eksiliyor bu yüzden iletişim ve düşünmede normal olan benden uzaklaşıyorum. O günlerde depresifliğim değil sağduyum hakim olsun isterim. Bu nedenle buhran günlerinde mutlaka insanlarla çatışıyor ve yanlış anlaşılıyorum. O günün pesimistliğinin üstüne boktan yanlış anlaşılmalar moralimi bozuyor ve ben daha da karamsar ve değersiz hissediyorum. Bu yüzden o günlerde artık çaktırmamaya ve her şeye ayak uydurmaya çalışıyorum.
