Dedem çocukken Ahşap çıtalara, renkli, parlak bir kağıt gerip çocuk gözümde dünyanın en büyük uçurtmasını yapmıştı bize.
Evimizin balkonu bomboş, masmavi bir iyot kokusuna açılırdı. Biz alt katta yaşardık, dedemler üst katımızda otururdu.
kocaman balkonlu, ahşap bir evimiz vardı. Dedemlerin balkonundan uçururduk Uçurtmayı sonsuzluğa.
uçurtma bana o evi, dedemi, mavi gökyüzünü, ahşap kokusunu ve kalabalığı hatırlatıyor.
Al işte, yine kent reklamlarındaki torunu gelmeyen nenelere bağladım.
