frodo’nun elinden düşürmediği gibi elimizdeki telefonlara baka baka yürümeye başladığımız yıllardan beri bence artık yüz yüze tanışmaktan daha olağan ve kolay bir hale geldi. gerçek hayatta hastane odasında yediğimiz serum dahil olmak üzere yaşadığımız her şeyi paylaşmaya başladığımızdan bu yana, artık gerçek biz, biz değil, sosyal hesaplardaki yansımamız oldu asıl suretimiz. o yüzden filtrelerle ortaya çıkan güzellikler, oradan buradan bulunan aforizma sözlerle gelen entelektüellikler gerçek hayata yansıdığında bir balon gibi sönüyor maalesef. kendi hayatımdan baz alırsak yukarıda değindiğim gibi düş kırıklıkları yaşansa da genelinde güzel insanlar ile tanıştım. üstelik burada bulunan esas mesele diğer sosyal mecralar gibi dış güzellik değil. burada bir nevi kara kutumuzu açıyoruz, karanlık yolcumuzdan ve onun sahip olduğu yaralardan bahsediyoruz. gerçi bu buluşma durumu aradığın şeylerle doğru orantılı. sohbeti, yazdıkları, paylaşımları, dünya görüşü, mizah seviyesi zaten bir karakter oluşturuyor kafanda. yalan yok y kuşağı olarak burada birçok kişi ile tanıştım. bazıları tekte kaldı, bazı güzel arkadaşlıklar edindik. hala konuşur, görüşür, dertleşiriz. yani bana göre internet, özellikle sözlük gibi kendini daha net ifade ettiğin yerler, kendine yakın insanları tanıman açısından güzel bir süzgeç. tabi eğer samimiyseniz. şöyle bir durum da var, gerçek hayatta arkadaş grubundan uzakta olan, yeni ortamlara girmeyi sevmeyen, işi gereği anadolu'nun ücra köşelerine atanıp yaşamak zorunda kalan ve yeni bir çevreye sahip olmayan insanlar için internet, yeni keşfedilmiş bir gezegen gibidir. ama dediğim gibi yeter ki samimi olun.
