bu hissi yaşayan biri için diğer insanlar ya kendinden üstündür ya da aşağıdır. yer yüzünde kendisinin dengi bir allah’ın kulu yoktur.
bazı insanları küçümser, çünkü onlarda kendisine benzeyen tarafları ve eksiklikleri görür. küçümsemiş olduğu insanlar, kendi hoşlanmadığı benliğini, kendisine yansıtan birer aynadır adeta. ama bunun bilincinde değildir. sadece küçümser. düşünmeden, irdelemeden, sorgulamadan ve kendisine bakmadan.
bazı insanları ise gereksiz yere yüceltir, olmadık anlamlar, sahip olmadığı özellikler yükler. bu insanların, kendisinin ulaşmak istediği muhteşem hayata sahip olduğu sanrısındadır. diğer yandan da bu yücelttiği insanlara içten içe düşmandır, çünkü onların varlığı kendi yetersizliğini, eksikliğini, başaramayacaklarını ve sahip olamayacaklarını hatırlatmaktadır. fakat bunun da bilincinde değildir.
bilinçdışı düşmanlığı yoğunlaştıkça, hayranlığı git gide artar. yüceltilen kişinin aleni bir hatası ortaya çıktığında, düşmanca hisler birden bilinç düzeyine çıkar. “neyin değerini kim veriyor ve bu hissiyat neyin eksiklik veya fazlalığından kaynaklanıyor?” sorusunu sorabilse belki aydınlanacak ama maalesef onu da yapamıyor.
bu, kişinin kendi kafasında yarattığı tanrıyı yok etme durumudur ve maalesef türk toplumunda oldukça sık görülür.
