nasıl bu kadar duygulu çalabildiğini bir türlü keşfedemediğim virtüözdür. halbuki çalarken bir vai, gilmour yada malmsteen gibi tipi kaymaz...
müziği hissettiğine dair bir kaç ufak detay haricinde bişi yakalayamazsınız, sanki bir makina çalıyor gibidir...
ama insanın tipini kaydırır, dinlettiği insanı götürür o andan, geçmişten yada gelebilecek olan bir zamandan bir dilime sürükletir, hayaller kurdurtur insana...
utanmadan iddia ediyorum ki john petrucci 21. yüzyılın beethoven'idir.
