Haftanın en az 3 günü üzerimde olandır. iki gündür bok gibi hissetmemek için çabalıyorum. Bırakmıyor peşimi. insanı aklının üzerinde hakimiyet kuramaması mahvediyor. Bakın hiçbir sebep yok mutsuzum sabah böyle kalktım. Kendimi değersiz, hiç ve layıksız hissediyorum. Neden böyle bilmiyorum. Evden kaçıyorum, yürüyorum, spor yapıyorum, tuval boyuyorum, killeri şekillendiriyorum, insanlarla kendimi meşgul etmeye çalışıyorum, okuyorum, derslere giriyorum. Daha kendimi ne kadar meşgul edebilirim. Böyle olduğum günlerde psikiyatriye ihtiyacım var ben kendimle başa çıkamıyorum diyorum. iyi olduğum günler nasıl bugün gibi hissettiğime inanamıyorum. Yoluna girecek psikiyatriye gerek yok diyorum. Sürekli bu ikili olma halindeyim. Ve benim sarılıp ağlayamadığım birinin olmayışı bu durumu daha da kötü hale getiriyor. Yoğunluklu olarak son 2 senedir böyle hissediyorum.
