yargının ilgilenmediği ve toplumun yeni iletişim dili olan sosyal medya aracılığı ile halkın suçlu gördüğü kimselerin; linçlenmesi, sosyal medya hesaplarını kapattırması, adresini bulup kişiyi toplu/tekil şekilde darp etmesi, suçlunun özel bilgilerinin topluma afişe edilmesi gibi vb. yargı yollarını kullanması olayıdır. örnekleri çok eskiye dayanır fakat toplumda halen çok yeni bir yer tuttuğu için halk bunu halk görevi olarak sayar ve bunu bir mahkemeymiş gibi değerlendirmez. daha komik olanı ise kişilerin ya da devletin elinde bulundurduğu daha güçlü bir yargılama yöntemidir ki sosyal medya mahkemelerine dahi cereyan edebilir. o da basın mahkemeleri olarak geçer. basının içinde bulunduğu en etkili basın mahkemesi bugün itibariyle didem arslan yılmazla vazgeçme programı örnek gösterilebilir. yine aynı şekilde sosyal medya aracılığıyla bugün halkın cezalandırdığı ibrahim zarap adlı şahıs bunun örneği olabilir. halkın artık adalete güvenmemesinden dolayı çıktığı düşünülmektedir. çünkü normal bir durumda eşini döven bir eş, tacizde bulunan bir sapık adalet tarafından serbest bırakılmaktadır.
konu tarafımca etik değildir. devletin acilen bu duruma el koyması gerekmektedir. tabi bundan önce kendi adalet kurumlarını büyük bir reform sürecine sokmalıdır. bu düzelmeyi yaşayacağımız güne kadar sosyal medyada çokça bu gibi olayları görmeye devam edeceğiz.
