yunan filozof platon, özellikle de gerçekliğin doğasına dair cevap vermeye çalıştı. platon’un mağara alegorisi, gerçekliğin doğasını açıklamak için en iyi bilinen, en anlayışlı girişimlerden biridir. mağara, çoğu insanın durumunu temsil eder ve mağaradan dramatik bir çıkış hikayesi, gerçek anlayışın kaynağıdır.
mağaraya zincirlenmiş insan: toplumun parçası olan ancak bireyselleşmemiş, farkındalığı gelişmemiş kişiyi temsil eder.
mağara: toplumu simgeler.
zincir: toplum içerisinde bireyi sınırlayan kalıplar, dogmalar, kurallardır. bunlar zihnin özgürleştirilmesinde engellerdir.
gölgeler ise toplum tarafından belirlenen ve benimsenen sorgulanmamış doğrulardır.
zincirlerini kıranlar, kendi yolunu bulanlar, düşünenler bu gölgelerle yetinmezler. filozof, kendini bu zincirlerden kurtararak her ne kadar zor ve acı verici olsa da yüzünü cesaretle gerçeğin ışığına dönerek hayatın gerçek anlamını ve doğruyu görebilen kimsedir.
ışık kamaşan gözlere yavaş yavaş verilir. bu kimselerin mağaraya döndükten sonra gördüklerini diğer insanlara anlatması ve onları inandırması daha da zor olacaktır, çünkü esaret, bağlılık ve karanlık rahattır, oysa gerçekleri görmek ve ışığa bakmak cesaret ister. yorucu, dikenlerle kaplı ve uzun bir yoldur.
